Vraag jij je wel eens af hoe een lichaam zich na de dood ontwikkelt…of misschien beter gezegd, ontbindt?
Als specialist in de postmortale zorg, toont Edwin Spieard een beeld van zijn werkzaamheden die zeker niet alledaags zijn. Met zijn knalgele omgebouwde ambulance, een soort operatiekamer op wielen, komt hij tot buiten de landsgrenzen om speciale zorg te verlenen aan de overledenen en niet te vergeten, zorg verlenen aan de nabestaanden. Het verliezen van een dierbare is vaak een emotionele rollercoaster waarbij het fysiek afscheid nemen een belangrijke rol speelt, ook voor de verwerking. Maar wat als dit na bijvoorbeeld een ongeval niet meer mogelijk lijkt?
Edwin geeft in dit boek een flink aantal voorbeelden waarbij hij, soms in samenwerking met collega’s of familie, laat zien dat er meer mogelijk is dan menigeen denkt. Zoals hij zelf aangeeft; Om nabestaanden een beetje minder ongelukkig te maken door de mogelijkheid te bieden om toch afscheid te kunnen nemen van hun dierbare. De titel van het boek geeft dan ook exact weer waar het werk van Edwin om draait: emoties bij alle betrokkenen.
Het boek is opgebouwd in kleine hoofdstukjes van elk zo’n vier pagina’s lang. Hierin word je als lezer kort meegenomen in de situatie en de oplossing die Edwin nabestaanden aanbiedt. Over het algemeen wordt er niet te veel uitgeweid over de overleden persoon. Mocht je willen weten hoe mensen aan hun einde zijn gekomen, dan geeft dit boek weinig informatie. Ook over de behandeling zelf ga je niet te veel lezen. De auteur heeft, omwille van de privacy ervoor gekozen hier niet te diep op in te gaan. Heel respectvol en gewaardeerd, maar daardoor toch wat minder pakkend om dan 49 hoofdstukken te lezen. Soms had net dat kleine beetje meer informatie, zonder exacte namen en coördinaten door te geven, het boek nog wat krachtiger gemaakt. En toch maakt het lezen van dit boek de moeite waard. Want hoe verder het boek vorderde, hoe meer emotie en verhalen er los leken te komen. Zeker de laatste paar hoofstukken zijn indrukwekkend te noemen. En uiteraard de verhalen over kinderen zijn altijd weer aangrijpend.
Door de korte en niet te zware verhaallijnen is deze autobiografie makkelijk te lezen. Je hoeft het niet in 1 keer uit te lezen, maar je kan elke 10 minuten vrijheid een hoofdstuk pakken. Op deze manier leer je ook Edwins kijk op het leven beter kennen. Hij neemt je mee in zijn dagelijks leven, inclusief koffie en slappe speculaasjes. De cover van het boek is een krachtige zwart/wit foto (van Edwin zelf bleek later) en op de achterkant prijkt de gele auto vol gepaste trots.
Het boek is een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de gecompliceerde verzorging van een overledene. Ook voor professionals die pas kort in de uitvaartbranche werken of bijvoorbeeld piëteitsvolle verzorging beoefenen kan dit een eyeopener zijn.
Ik mag hopen dat het voor de wat meer ervaren uitvaartondernemer allang duidelijk is dat wij in Nederland vakmensen als Edwin hebben die wonderen verrichten en de weg naar hem weten te vinden.
Bron: Jolanda van Vught, redacteur Uitvaartkrachten.nl